ЗВЯЛІ РАХУНКІ ЗА МАЛЮНКІ

Чым тата ваш
Займаецца на працы?
Што робіць ён зазвычай,
Дзень пры дні?
І сталі дзеці
Талакой старацца —
Алоўкі заскрыпелі ў цішыні.
Малюнкі атрымаліся на славу!
Таму яна, вучылка-педагог,
Зрабіць рашыла
Школьную выставу,
Каб кожны ацаніць малюнкі змог.
Дзяўчынкі Галі
Твор харошы вельмі:
Там, на паперы,
Файны дом узнік,
А побач — дзядзька
З малатком і кельмай.
У Галі тата знаны будаўнік!
Намаляваў станок хлапчук Валодзя,
А побач трактар вывела рука.
Працуе тата Вовы на заводзе,
Стаіць добрасумленна ля станка.
Наступны твор —
З адценнем ганарыстым:
Маўляў, мой тата —
Ён не нейкі нуль.
Працуе бацька хлопчыка таксістам,
І на малюнку ён трымае руль.
Дастойны тата
І ў дзяўчынкі Каці,
Бо хворыя шыбуюць на паклон.
Намаляваны ў беленькім халаце,
І скальпель у руцэ трымае ён.
Ну, словам,
Твораў там было нямала,
І сярод іх таленавітых шмат.
Са шчырасцю дзятва намалявала,
Што знала
Пра сваіх любімых тат.
І толькі Колі засмучаў малюнак,
Ён разбіваў
Настрой вясёлы ўшчэнт.
На ім будынак шэры —
Пастарунак,
І подпіс хлапчука:
«Мой тата — мент».
Намаляваны там і гэты тата,
Хоць той «пейзаж» не радуе вачэй:
Там ён заўзята
Хлопца-дэмакрата
Дубінкаю таўчэ
Паміж плячэй.
І трэба ж гэтак выпасці:
У школе
Бацькоўскі сход надарыўся якраз.
Той самы «мент»
(Бо ён жа тата Колі),
Як і другія, завітаў у клас.
Затым, напрыканцы, на калідоры
Выставу тую выхапіў пагляд.
Быў на расправу тата Колі скоры:
— Вам бокам выйдзе
Гэты «кампрамат»!
Папомніце яшчэ сваю выставу,
Калі вось гэтак зганьбілі мяне!
Супроць вучылкі
Узбуджу я справу,
Яе, паскуду, кара не міне!
І праўда — узбудзіў!
Якога кшталту?
Такога не прыдумаеш знарок:
«За прапаганду жорсткасці і гвалту»
Настаўніцу на допыт павалок.
А потым асудзілі без замінкі.
Які ў суда надзейны аргумент?
Малюнак жорсткі
З выгляду дубінкі,
Якою чалавека месіць «мент».
* * *
Мне так шкада
Вучылку-небараку:
Аштрафавалі, бедную, на жаль.
«Мянту» ж за жорсткасць
Выкажуць падзяку,
А можа, нават выдадуць медаль…