«За нас патрабавалі выкуп у 1 мільён долараў»

Святлана Маркіяновіч прыляцела ў Беларусь у суботу. У панядзелак яе даставілі ў жодзінскую міліцыю, дзе спецслужбы дапыталі яе наконт выкрадання. Каля другой гадзіны дня «сірыйскую палонніцу» адпусцілі з міліцыі.

Знешне яна аказалася даволі разважлівай і прыемнай у манерах жанчынай. Зусім не такой вульгарнай, як на фотаздымках, якія сама ж выкладала ў інтэрнэт.

― Як вас скралі? Што насамрэч адбылося?

― Проста на дварэ. Заламалі рукі, заляпілі рот скотчам і звезлі ў Сірыю.

― Як вас маглі пераправіць праз мяжу?

― Яны нас коўдрай накрылі. Міліцыянеры нават не пабачылі, што мы там былі.

― Куды вас прывезлі, у якіх умовах утрымлівалі?

― Мы былі ў двухпавярховым доме, без мэблі. Проста на дыванках спалі. Я і Карына займалі другі паверх, нашы ахоўнікі ― першы.

― Ці быў у дачыненні да вас гвалт?

― Нас не білі, нічога такога не было. Проста сядзелі ў пакоі. Нас трымалі ў памяшканні. Пагражалі, што калі будзем сябе дрэнна паводзіць, нас паб’юць ці заб’юць, нешта такое. Часцей пагражалі забойствам.

― Як вам удавалася тэлефанаваць сваякам?

― Проста пабачылі, што ляжыць тэлефон наверсе. Карына адцягвала іх увагу, а мне ўдавалася тэлефанаваць.

― Як вас кармілі?

― Звычайнай сірыйскай ежай, два-тры разы на дзень.

― У вазе вы не страцілі?

― Толькі трошкі.

― Як вы уцякалі?

― Звязалі канаты з коўдраў і па іх з другога паверху злезлі. Ахоўнікі спалі, ніхто нас не заўважыў. Уцяклі мы а палове на сёмую раніцы. Галоўнага ў доме не было, таму выпаў добры шанец. Нас святар уратаваў, адвёз да сябе дадому. Мы ў яго тыдзень пажылі. А затым нас забраў наш бос, на стыку Сірыі і Лівана.

― А мы думалі, што святар выйшаў на дыпламатаў…

― Не, нас забраў наш бос. За нас патрабавалі выкуп у мільён долараў. Бос за нас вельмі перажываў, але нічога не мог зрабіць, бо ў Сірыі вайна. Пасля вяртання ў Джунію дзесяць дзён мы жылі ў гатэлі, у якім працавалі, чакалі, пакуль нам купяць білеты дадому.

― Як ваша здароўе?

― Усё скончылася добра, зараз усё нармальна.

― У Ліван вы не збіраецеся вяртацца працаваць?

― Не ведаю нават, пакуль на гэта пытанне не магу адказаць. Пакуль пасля ўсяго я хачу адпачыць.

Нагадаем, 12 жніўня ў інтэрнэце з’явіўся відэазапіс, на якім беларуска Святлана Маркіяновіч і малдаванка Карына Кольца пад дуламі аўтамата з паперкі прызнаваліся ў супрацоўніцтве з «Хезбалой». Праз месяц жанчыны здолелі ўцячы з палону. Па іх словах, схаваліся ў мячэці і адтуль праз імама выйшлі на дыпламатаў. З Сірыі жанчын перавезлі ў ліванскі горад Джунія, дзе яны працавалі ў забаўляльным клубе «Кобра». Святлане аднаўлялі дакументы, увесь гэты час яна была ў гатэлі «Сэнт Габрыэль».

Яўген ВАЛОШЫН, Еўрарадые