Трэба знаць, маладзён, што казаў Саламон!

І нават кпін зларадны гэткі
Магчыма выслухаць парой:
«Пайшоў служыць — прыдурак рэдкі,
А «адкасіў» — дык ты герой».
І сёння хто як можа «косіць»,
Каб не ўручылі аўтамат.
А спосабаў, прынамсі, досыць,
Сказаць папраўдзе — аж зашмат.
Адзін «падмажа» ваенкама,
Каб «воўчы» атрымаць білет
(Бывае гэтак — скажам прама,
І ні для кога не сакрэт.)
Другому дасць даведку лекар,
Што прызыўнік — дурны амаль
Ці проста інвалід-калека,
Яму не ў войска, а ў шпіталь.
Хутчэй дзяцей «стругае» трэці —
Не хоча стаць у строй, хаця
Навошта спінагрызы-дзеці,
Калі і сам, лічы, дзіця?
А некаторыя «героі»
Казарму лічаць за астрог,
Бо ім, маўляў, любое зброі
Наканаваў цурацца Бог.
Ім падавай альтэрнатыву
Казарме, зброі і муштры,
Дапамагаць гатовы «тылу»,
Прычым не год, а цэлых тры.
Падобна, гэта спосаб новы…
Дык каб пазбавіць іх пакут,
Разгледзеў просьбы-прапановы
Ажно Канстытуцыйны суд.
І без дэбатаў лішніх суддзі
Прыйшлі да згоды як адзін:
«Вам Бог суддзя?
Хай так і будзе,
Альтэрнатыву мы дадзім.
Насіце робы — не мундзіры,
Без зброі будзеце…»
Але ж
Як вызначыць, хто вернік шчыры?
У душы ўсім не зазірнеш.
Хіба ж такое быць не можа:
Якісь хлапец сцвярджаць пачне,
Што вернік ён, нявольнік Божы,
На справе ж служыць сатане,
Крыж для яго —змяя нібыта,
Шугаецца як ад агню.
Няхай жа кожны здасць іспыты,
«Пакажа веры глыбіню».
А дзе ж набрацца знаўцаў веры,
Якія ўвойдуць у «журы»?
З ваенкаматаў афірэры
На ўсё і ўсякае майстры!
На тых іспытах «знаўцам» гэтым
Параіў карыстацца суд
Старым і Новым Запаветам,
Прыдацца можа і Талмуд.
І адбыліся ў справе зрухі!
Іспыт. «Журы». А на чале
Сам ваенкам. Ляжаць «гросбухі»,
Нібы цагліны, на стале.
Смуглявы хлопец. Долу — вочы.
У маладзёна бледны від.
У войску ён служыць не хоча,
Таму цяпер здае іспыт.
— Скажы мне, што сцвярджае Тора, —
Пытаецца ў яго маёр, —
Яўрэй Серух радзіў Нахора…
Ну а каго ж радзіў Нахор?
Не знае хлопец ні халеры,
Які ў Нахора быў прыплод…
Вердыкт:
— Ты неглыбокі ў веры,
Таму бяры гранатамёт!
Другі хлапец у тым пакоі,
Якому стаць у строй пара.
Маёр наўгад сваёй рукою
Адкрыў старонку «Псалтыра».
У зрэнках хітрыя іскрынкі:
— Ну, дружа, спадзяёмся мы,
Што працытуеш без замінкі
Давыда слынныя псалмы.
Для маладзёна проста драма,
Хлапец адчаю на мяжы.
Яму прысуд ад ваенкама:
— Не вернік ты! Ідзі служы!
Абрэзалі і іншым крылы,
Няма спадзеву на закон:
Каго «падвёў» прарок Даніла,
Каму «нашкодзіў» Саламон.
Дзе ж зараз тыя маладзёны?
Не, не пад купалам царквы
Святым іконам б’юць паклоны,
А крок чаканяць страявы!
* * *
Як правядуць ваенкаматы
Іспыт па Ездры, Псалтыры,
У рукі возьмуць аўтаматы
Манахі ўсе і святары.
Алесь Няўвесь

Набыць зборнік Алеся Няўвеся «Авохці мне!..» можна ў мінскай кнігарні «Логвінаў» (пр. Незалежнасці, 37а).

Чытайце таксама ў рубрыцы «Фельетон»:

Проста жах, дый годзе: ліфчыкі не ў модзе

Праядаюць мільёны «дармаеды»-раёны

Вечна лішні ў нас дворнік Апанас

Шкада, што жарт нам збіў азарт