Чаму намёк ад Бога не ўсхваляваў нікога?

— Ну што ж, заходзь, браток, заходзь,
Як маеш нейкую праблему, —
Анёла запрасіў Гасподзь,
Спрадвечны Валадар Эдэму. —
Дык што ў цябе за інтарэс?
— Ніяк трывога не пакіне:
Рашыў пабудаваць АЭС
Той, хто за лідара ў краіне.
Хоць у людзей другі настрой,
Ды кіраўнік «упёрся рогам».
Дарэчы, хто-ніхто парой
Яго заве таксама Богам…
— Даходзяць чуткі й да мяне
Пра «бога» гэтага зямнога…
Ды хай на лаўрах ён спачне —
Благога не зраблю нічога.
А вось што тычыцца АЭС —
Не раю ім такую штуку.
Чаго ён зноў туды палез?
Няўжо Чарнобыль не ў навуку?
Прызнацца, ледзь не райскі край
Я падарыў таму народу.
Сабе што хочаш выбірай,
Ды на карысць, а не на шкоду.
Бяры энергію ў вады,
Выпрошвай кілаваты ў ветру…
АЭС нашто? Свае глузды
Напружваю і не дапетру.
Ступаюць — хоць не зніклі ледзь! —
Яны на тыя ж граблі ўпарта.
Ты намякні ім, папярэдзь,
Што ўзводзіць станцыю не варта.
Наш кожны ўздых,
Наш кожны крок,
Канешне, падуладны Небу.
Анёл зрабіў такі намёк,
Рэактар вутнуўшы аб глебу.
— Здарэнне тое — знак дурны! —
Паўсюль шапталіся бабулі.
Аднак ні люд, ні бог зямны
Чамусь трывогі не адчулі.
Другі рэактар узамен
Чакала доўгая дарога…
Анёл няўцямны, як бязмен,
І зноўку ён прыйшоў да Бога.
— Не ўспрынялі намёк ані,
Як быццам ён бязглузды, лішні!
— Бадай, яшчэ раз намякні, —
Сказаў, падумаўшы, Ўсявышні.
Назаўтра здарыўся эксцэс:
Калі рэактар неслі рэйкі
Туды, дзе ўзводзіцца АЭС,
Дык раптам слуп падскочыў нейкі
Да палатна,
Зрабіў намёк
Ад імені анёла й Бога,
Рэактару пацёршы бок.
Зноў не ўстрывожыла нікога
Здарэнне тое. На паклон
Анёл падаўся ў раз чарговы.
— Мой Валадар! — усклікнуў ён. —
Прыйшоў я да такой высновы:
Кіраўніка краіны той,
Няйначай, спакушаюць чэрці.
Дык спроба будзе зноў пустой,
Калі намёк зраблю і трэці.
За гэта беларускі край,
Што трапіў пад маю апеку,
Сурова, Божа, не карай —
І так няшчасны ён спрадвеку…
Аднак раз’ятрыўся Гасподзь:
— Там не засвойваюць урокі
І вывады не робяць, хоць
Рабілі мы з табой намёкі.
На суд уласны прывяду
Таго, хто ў іх галоўны самы.
Схапіў мяне за бараду,
Ён лічыць. І не бачыць драмы.
Хоць кол на галаве чашы
Ці проста ў вочы плюй ад злосці!
Ну, пачакайце, бульбашы,
Пашлю я цэзій вам у косці,
Дык будзе заўтра ўсім «кірдык»…
І не пярэч у гэтым ты мне!
Не перахрысціцца мужык,
Пакуль пярун над ім не грымне…
* * *
Так і змагаюцца яны,
Вачыма бліскаюць варожа —
Нябесны Бог і бог зямны.
І хто ж урэшце пераможа?..
Алесь Няўвесь

Новы зборнік фельетонаў Алеся Няўвеся «Была б свіння, а лужа будзе» можна купіць толькі ў мінскай кнігарні «Логвінаў» (пр. Незалежнасці, 37а).

Чытайце таксама ў рубрыцы «Фельетон»:

Дзядам прабачыць трэба п’янкі, калі бабулі — наркаманкі

Айчыннага кіно чамусьці не відно

Пярэваратняў звольнім раць — другіх не трэба набіраць

Будзем выбіраць паміж: ці «на крыжык», ці на крыж