Чаму з тырана Шчупака смяецца рыба спадцішка

То чарвяка ў Язя скрадзе,
То прападуць у Плотак мошкі…
Усе, хто жыў у той вадзе,
Былі ўстрывожаныя трошкі.
— Я вас магу аберагчы! —
Сказаў, узнёсшыся на хвалі,
Шчупак. —
Каб вашыя харчы
Ніколі больш не прападалі,
Я буду суткі навылёт
Ахоўваць вашы сховы храбра.
Заткну яго паганы рот,
Схаплю нягодніка за жабры!
Ну а за тое, што ў бядзе
Я вас, няшчасных, не пакіну —
Лавіцьму злыдня, што крадзе,
Вы мне плаціцьмеце даніну…
Само сабою, Шчупаку
Пярэчыць рыбы не хацелі,
Бо ён трымаў усю раку,
Так мовіць бы, у чорным целе.
Шчупак, займеўшы новы пост,
Разжыўшыся даверам гэтым,
Увогуле распушыў хвост,
Стаў лютаваць з трайным імпэтам.
Увёў бязлітасны рэжым
І «каменданцкую гадзіну»,
Сваім давёўшы і чужым:
— Жывым, паверце, не пакіну
Таго, хто выплыве з нары,
Як час наступіць вечаровы.
Вы добра знаеце, сябры:
Я справядлівы, ды суровы.
Мяне не проймуць, як злаўлю,
Ні просьбы вашыя, ні слёзы.
І рыбы шыліся ў зямлю,
Бо могуць спраўдзіцца пагрозы.
Хоць трэба ўсё ж сказаць: было,
Што «ўзбунтавала» Краснапёрка —
Пакінула ўначы жытло.
Аб тым пашкадавала горка
У свой перадсмяротны міг…
Шчупак жа на расправу скоры.
І быў навукаю для ўсіх,
Трагічны вынік непакоры.
Ахову несучы, Шчупак
Катаўся сыр у масле нібы.
Ну і няхай сабе… Аднак
Стагналі ад даніны рыбы.
Казалі сумна Акунькі:
— Жыццё настала — жах дый годзе.
Калі ахоўнік наш такі,
Дык лепш бы краў патроху злодзей…
А ці ўдалося Шчупаку
Злавіць зламысніка, дарэчы?
(Схапіць зладзюгу за руку,
Калі казаць па-чалавечы.)
Як кажуць, воз і зараз там:
І пры ахове пільнай ножкі
Рабіў зламыснік чарвякам,
А ў Плотак прападалі мошкі.
Ніхто не выказаў папрок
І не зрабіў ніхто заяву,
Маўляў, ахоўнік — абібок,
На нас наклаўшы свой аброк,
Жыруе злыдзень на халяву.
А потым здарыўся эксцэс…
Зладзюга ў сховы Шчупаковы
Аднойчы раніцай залез,
Пакалашмаціў тыя сховы.
А там было запасаў шмат,
Улоў у злодзея багаты:
І за правіны канфіскат,
І тое, што не з’еў з «зарплаты».
Згубіла веру ў Шчупака
Рачная плойма канчаткова.
Дае, як кажуць, храпака,
Не ловіць злодзея ахова.
Хоць чарвякоў уся рака
Збірае ў якасці даніны,
Смяюцца рыбы спадцішка,
З аховы чыняць здзекі-кпіны…
* * *
Міліцыя даводзіць нам:
— Цяпер злачыннасці крывая
Імкнецца ўніз!
І слухачам
Працэнты, лічбы называе,
І аддаецца пахвальбе:
— Я вас абараняю гожа!
Ці верыць ёй, калі й сябе
Аберагчы яна не можа?..

Алесь Няўвесь

Да ведама чытачоў: новы зборнік Алеся НЯЎВЕСЯ «Была б свіння, а лужа будзе» яшчэ можна купіць у мінскай кнігарні «Логвінаў» (пр. Незалежнасці, 37а).

Чытайце таксама ў рубрыцы «Фельетон»:

Студэнт службоўцам нос падцёр. Ці зрэагуе пракурор?

Трэба думаць галавой, як не збэсціць імідж свой

Як загадаў бы кіраўнік, стварылі б вечны рухавік

Цяпер на славу, скажам прама, наменклатура ў выканкама