Музей — не цырк з яго мільёнамі
Юрый Зялевіч, выпускнік Брэсцкага дзяржаўнага ўніверсітэта, з 2001 года ўзначальвае «Музей-сядзібу «Пружанскі палацык», які знаходзіцца ў былым памесці Швыкоўскіх у брэсцкіх Пружанах. І з’яўляецца адметным культурным цэнтрам горада.
— Якія функцыі выконвае «Пружанскі палацык»?
— Мы занялі сваю нішу ў разнастайнай культуры рэгіёна. Перш за ўсё, гэта сядзіба-музей: экспазіцыі, выставы, культурныя мерапрыемствы… Зразумела, што асноўная музейная дзейнасць — гэта збор, назапашванне і захаванне помнікаў гісторыі і культуры.
— Вікіпедыя сцвярджае, што ў вашых фондах каля шасці тысяч экспанатаў, перададзеных у дар. Людзі самі нясуць?
— Тое, што нясуць, складае да 10 адсоткаў, астатняе мы шукаем, выяўляем, ладзім…
— Як выжываеце, як удаецца трымацца на плыву і нават развівацца?
— Мы не камерцыйная ўстанова, не цырк. Згодна з новай дзяржаўнай раённай праграмай «Культура» на 2016—2020 гады, сёлета нам неабходна адрабіць 17% сумы, якую дзяржава выдзяляе на падтрымку ўстановы. Думаю, выканаем гэты паказчык.
Што да развіцця, то пры жаданні можна развівацца ў любых умовах; музей — не толькі матэрыяльныя каштоўнасці, але і развіццё асобных праектаў, якія не патрабуюць вялікіх фінансавых выдаткаў, гэта навуковыя даследаванні, валанцёрства і г.д. Усё залежыць ад нас саміх і тых людзей, якія падтрымліваюць культуру. І ў нас такія ёсць — як добраахвотныя памочнікі, так і мецэнаты. напрыклад, майстрыха Марыя Кулецкая, паэтэса Ніна Дыдышка, мастак і бізнесовец Барыс Бокша, арт-суполка імяТадэвуша Рэйтана на чале са Зьмітром Юркевічам, прадпрымальнік Дзмітрый Шульман і шмат іншых.
— Колькі наведвальнікаў праходзіць праз ваш музей цягам года?
— Прыкладна 8—9 тысяч чалавек. Але бліжэйшым часам мяркуем падвысіць гэту лічбу за кошт выязных імпрэз, выстаў. Планы ёсць, але яны яшчэ маюць патрэбу ў дапрацоўцы.
— Калі не сакрэт, колькі атрымліваюць супрацоўнікі «Пружанскага палацыка»?
— Тайны тут няма: сярэдні заробак раённых музейшчыкаў можна паглядзець на сайце Белстата. Навуковы супрацоўнік атрымлівае каля 300 рублёў, дырэктар — 400—450. Але ж ёсць яшчэ штат наглядальнікаў, тэхнічны персанал (і прыбіральшчыцы, і вартаўнікі), чый аклад вельмі малы.
— Не густа…
— Такая сітуацыя па ўсёй культуры, на жаль.
Юрась Дубіна
Читайте также:
«Все свои гонорары я получал книгами»
Першы, хто праз суд абараніў сваю мову
Андрэй Мельнікаў: Я чалавек, а не функцыя