Скралі тыя, хто «наверсе». І не трэба іншых версій

Калі на пляшкі перавесці,
Дык лік на тысячы ідзе.
Яны знайшлі прытулак дзесьці —
Вядома гэта й гламаздзе.
Дык на заводзе дзень каторы
Шныралі зграяй следакі:
Перавярнулі папак горы
І ўсе абшасталі куткі,
Каб зоркі ўпалі на пагоны.
Хоць і выказвалі імпэт,
Ды, як ні прыкра, пінкертоны
Не выйшлі на злачынны след.
Яны не паслабляюць хваткі,
Запал пакуль што не астыў…
Не дзіва, што рабіў здагадкі
Увесь заводскі калектыў.
І пасля змены, і ў курылцы
Выказваўся рабочы клас,
Чыё ў пушку, як кажуць, рыльца,
Куды падзеўся той запас.
Вось і на гэты раз жавалі
Адно і тое ж мужыкі.
І варыянты ўсе — на шалі:
Найбольш праўдзівы з іх які?
Спярша для ўсіх была пацеха,
Сказаў адзін мужык калі:
— Жанкі з разлівачнага цэха
Піць больш, чым трэба, пачалі.
Яны ў абед на грудзі бралі
Раней па чарачцы адной,
Цяпер жа з песняй нашы «кралі»
Ідуць дадому з прахадной.
Ды на яго зірнулі колка,
А потым паднялі на смех:
— Не выжлукціць такую колькасць
І транспартны мужчынскі цэх!
Дый пад сумнеў паставіць можна,
Што столькі вып’е ўвесь завод,
Хоць будзе па бутэльцы кожны
Штодзённа заліваць у рот.
— І дзве ў сябе заліць магу я,
Дый тры залью — і хоць бы хны…
А потым версію другую
Гурмой разгледзелі яны.
Магчыма, грузчыкі й ахова
Злачынны зладзілі хаўрус,
За прахадную паспяхова
Выносілі бясцэнны груз,
Затым жылі — не зналі гора,
Пускалі ў продаж з-пад палы.
Мог столькі выпіць цэлы горад,
Бо ён усё-ткі немалы…
Абмеркаваць былі гатовы
З магчымых версій не адну,
Ды хтосьці самы мудры словы
Убіў у іхнія галовы
Цвіком апошнім у труну:
— Плявузгаеце вы без толку.
Тут рабацягі ні пры чым.
Каб вывезці гарэлкі столькі,
Патрэбны фуры, цягачы.
Дык набяруся я нахабства,
Здагадкі выкажу свае:
Гарэлку сцібрыла начальства,
Хоць кажа, што яно не п’е…
Алесь Няўвесь

Чытайце таксама ў рубрыцы «Фельетон»:

Пенсіянеры, сцяг у рукі! Абыдуцца без вас унукі

Няхай жывуць бабры і знікнуць махляры!

Паставіла мытня падножку: «Прапусцім ці жонку, ці кошку»