Categories: Фельетон

Гэта мэта райсавета: каб была адна газета

У эканамічны суд Брэсцкай вобласці звярнулася прыватнае прадпрыемства «Медыя-Ганцавічы», бо Ганцавіцкі райсавет адмовіўся акрэдытаваць супрацоўнікаў недзяржаўнай рэгіянальнай газеты «Ганцавіцкі час». Сваё рашэнне чыноўнікі абгрунтавалі тым, што ў раёне ўжо ёсць адзін сродак масавай інфармацыі, які заснаваў мясцовы райвыканкам, — газета «Савецкае Палессе».

Калі б дзяржаўныя газетыЧыталі мы і больш — ні-ні,Лічылі б: лад дзяржаўны гэты —Цудоўны ўзор для ўсёй планеты,

А ўлада ў нас — на вышыні!
Заўжды глыталі б мы навіны,
Штодня ўжывалі б мы дурман,
Што ў эканомікі краіны
Выдатны, а не дрэнны стан;
Што шчасце п’ём мы з поўнай чашы,
Што ўсім давольны я і вы,
Бо дэмакратыя
І нашы
Не парушаюцца правы;
Жыве народ і не хварэе,
Бо Бацька мудры, як сава!
У нас Паўночная Карэя
Была б, хаця і нумар два.
Ды, дзякуй богу, у краіне
І іншыя газеты ёсць.
І іх не купіш на мякіне,
Не кінеш, як сабаку, косць.
«За вусы тузаюць» куміра,
Скубуць чыноўнікаў як след…
Аднак, сябры, прызнаем шчыра:
Зусім няшмат такіх газет.
Таму патрэбна ўзяць за мэту,
Каб выглядала як закон,
Што недзяржаўную газету
Павінны мець любы раён —
Няхай віжуе пільным вокам.
Ды ў нас усё наадварот:
«Пісакам», што жывуць пад бокам,
Улада затыкае рот,
А трэба — караю агрэе
«Пісаку», што ступіў за край…
Сваю «Паўночную Карэю»
Стварыць надумалі, бадай,
У межах аднаго раёна
І з Ганцавіч кіраўнікі.
Лічылі, што ўпадзе карона,
Калі іх «шчаўкапёр» які
На ўвесь раён пакрытыкуе,
Напіша раптам што не след,
Дасць справаздачу не такую,
Што хоча бачыць райсавет.
У тым нямашака сакрэту,
Каго баяліся чыны:
Апазіцыйную газету
Узненавідзелі яны.
Дый райсавет дапяць не можа,
Навошта ўвогуле яна
(Тым больш што ставіцца варожа),
Калі ўжо маецца адна.
Для чытачоў газета тая —
Нібы акно ў вялікі свет,
І ўвесь раён яе чытае!
(Так, зрэшты, лічыць райсавет.)
Газета правільна напіша
Пра райсавет, райвыканкам,
І панавацьмуць гладзь ды ціша,
Не распачнецца шум і гам.
Раёнка надрукуе зводкі,
Апіша бітву за ўраджай.
(Прызнацца шчыра, сумна ўсё-ткі —
Усім абрыдла. І няхай!)
Падкажа сейбітам мясцовым,
Як выграбаць-вывозіць гной,
Як сеяць рапс і жыта…
Словам,
Газеты ўдостатку адной!
Таму не ўздзіў, што дэпутаты
(Начальства) вырашылі так:
К сабе на выстрал, што з гарматы,
Не падпускаць «чужых пісак»!
* * *
Хвала і слава райсавету!
Яго ідэю разгарну:
Дык нам удостатку газету
Для ўсёй краіны мець адну!
Не наракацьмуць нашы людзі,
Бо ёсць, на шчасце, Інтэрнэт.
Ніхто чытаць яе не будзе,
Ды сходзяць людзі ў туалет.