Ці не лепш у панчоху грошы класці патроху?

Няблага гэта сапраўды,
Што люд у нас цяпер — вучоны,
Што нат бабулі і дзяды
Даўно асвоілі смартфоны,
І кожны мае інстаграм —
Для свету выстаўляе «фоткі»,
Бо гэта лепш, чым па сто грам,
Заныдзеўшы, куляць у глоткі.
Ды не звяліся ў нас пакуль
(І не звядуцца) прайдзісветы:
Выходзіць бокам для бабуль,
На жаль, прагрэс тэхнічны гэты.
З-за «штучак» банкаўскіх парой
Яны свае губляюць грошы.
Вось пазваніў адной старой
Аднойчы дзядзька нехарошы,
Сказаў, што з банка акурат,
І патлумачыў:
— Злыдзень нейкі
Зрабіў замах на ваш уклад.
(А там ляжалі не капейкі).
Каб мы яму адлуп далі,
Купіць, бабуля, трэба «штучку»,
І будуць цэлымі рублі —
Парадуеш дачку і ўнучку.
Старой было зусім няўцям,
Нашто патрэбна «штучка» тая.
Ды калі нейкі злыдзень там
З укладу грошыкі «глытае»,
Яна купіла той прыбор.
Затым чакала нечаканка,
Бо выйшла так, што грошы спёр
Якраз той самы «дзядзька з банка»!
Прычым чужыя грошы ён
Прысвоіў з помаччу прыбора.
Бабуля бедная смартфон
Разбіла, мусібыць, ад гора…
* * *
Кіпіць усё ў мяне ўнутры:
Апошнім часам пруць, як танкі,
На нашы ўклады махляры —
Абараніць не могуць банкі.
Выходзіць, лепш было, калі
Бабулі нашыя патроху
Збіралі кроўныя рублі
І іх засоўвалі ў панчоху…

Алесь Няўвесь