Мерцвякі таксама знаць павінны: аўтазакі — тыя ж дамавіны

Пагудка маецца такая —
Мне пра яе паведаў дзед:
Бог на Вялікдзень адпускае
Нябожчыкаў
У гэты свет.
Яны жывуць і анігадкі
Да Радаўніцы на зямлі,
Каб з імі ўдзячныя нашчадкі
Яшчэ хоць трохі пабылі.
На Радаўніцу, што не дзіва,
Шыбуюць людзі на клады,
Дзе іх чакаюць нецярпліва
Бацькі, бабулі і дзяды.
Як кажуць, на клады не ўбіцца!
А хто й напой туды нясе,
Каб разам з продкамі
Як быццам
Піць на магіле пакрысе.
Аднак «мянтам» любыя сходкі
Не падабаюцца цяпер.
Дарма, што ўсіх чакаюць продкі
І не благі ў людзей намер.
А раптам іншыя матывы
Саспеюць там у грамадзе
І, так сказаць, баран паршывы
Пратэстны мітынг правядзе?
Дый шмат праціўнікаў улады,
Яны для іх — бы ў горле косць…
Жывым дадуць, вядома, рады —
Наконт разгонаў вопыт ёсць.
А што рабіць, як на падмогу,
Ажыўшы, прыйдуць мерцвякі?
Адчулі, мусібыць, трывогу:
Падужаць легіён такі
Міліцыянтам тром няпроста,
Хоць кожны мецьме аўтамат…
Таму прыгналі да пагоста
Байцоў АМАПа вельмі шмат.
Байцы на выпадак усякі
Каля кладоў з усіх бакоў
Прыпаркавалі аўтазакі,
Каб жах нагнаць на мерцвякоў:
Яны таксама знаць павінны,
Што гэта значыць — аўтазак:
З яго, як з той жа дамавіны,
На свет не выбрацца ніяк.
Дапамагло, вядома, гэта —
З магіл наверх не выйшла зло.
Ва ўсякім разе і пікета
На Радаўніцу не было…
* * *
«Не пратэстуюць нашы продкі, —
Мне скажа дзед або юнак. —
І перагнуў ты палку ўсё-ткі
Наконт нябожчыкаў…»
Аднак
Абсурд ва ўсім апошнім часам.
Хтось мог падумаць сапраўды:
«А што калі з жывымі разам
На бунт падымуцца клады?..»

Алесь Няўвесь