Жыцьцё з тачкай, ці На Камароўцы даруюць толькі раз. Там сьлёз няма. Там жорстка і дакладна
Здараюцца моманты, калі музыкам не да песень, а шоўмэнам – не да жартаў. Калі летась напаўзла цьмяная аблачына, што неўзабаве сталася чорнай паласой для вельмі шмат каго з нас, Аляксандар Памідораў ужо меў досьвед выжываньня. Пра ўчорашні немузычны бэкграўнд змаганьня за сябе і тое, як скарыстаўся ім зараз, ён расказвае чытачам СНплюс.
Конституционный самообман, или как Минск реализует все ожидания Кремля
27 декабря опубликован проект Конституции, которую предлагается вынести на республиканский референдум в феврале 2022 года.
У нас все под контролем, включая деградирующую экономику (часть 2)
«По делам их узнаете, кто они. Разве собирают гроздья виноградные с терновника или с репейника смоквы?» (Матфей 7:16)
Грамадскія абмеркаванні могуць канчаткова засакрэціць?
Цяпер грамадзянаў вымушаюць стаць архітэктарамі, бо свае заўвагі да праектаў яны могуць падаць фактычна толькі са спасылкай на тэхнічна-нарматыўныя акты. Такой практыкі ў Еўропе, падаецца, проста няма.
Рождество… Если разобраться, то его суть – глубоко человеческое в наших душах
Итак, время переплетения реальности и мечтаний, дела и надежд, устремлений... Но – исключительно все под знаком света и тепла. Увеличенное оптикой святого праздника, то, что с нами происходит в эти дни, приобретает черты волшебства, чуда…
Зімовая вандроўка: па лясной дарозе ў Галошава
Працягваем знаходзіць апірышча ў прыродзе і мінуўшчыне, дакранацца да гісторыі – наўпрост – рукой. Знаходзім аб'екты і аглядаем іх з усіх бакоў, праз дотык даходзіць холад стагоддзяў і адчуванне, што і да нас жылі людзі, якія пакінулі сляды. А што пакінем мы?
Российские войска, ядерное оружие и стремление к нейтралитету. Как изменился военный статус Беларуси
Итоги военного сотрудничества «союзников» СНплюс подвела с военным экспертом Александром Алесиным.
Если у тебя в душе крылья, то как ни заземляй – все равно взлетишь!
Полвека тому летчик гражданской авиации Эдуард Сташкевич доставлял первых лиц советской Беларуси во все уголки СССР. Он уже давно на пенсии, но с теплотой вспоминает насыщенный отрезок собственной биографии.
Толькі любоў вартая Калядаў…
Снег бывае рознага колеру. А таксама рознай фактуры. Сляды птушак і людзей, ветра і снегапрыбіральных машын вырабляюць на снезе мапу зімы. А калі яе падсвечвае вечаровае сонца колеру халоднай гарбаты, мапа робіцца рухомай. Ну, а назіраць як павольна і густа падае з неба снег, “нібы аповед, які ніхто не слухае”, -- найлепшыя імгненні ў прадчуванні Калядаў.
Кантрабанда цуду: паэзія і Каляды
Даўным-даўно, калі дрэвы на менскай вуліцы Карла Маркса былі вялікія і яшчэ не спілаваныя, а з самога філфака на той вуліцы яшчэ не звальнялі прафесараў і выкладчыкаў, і нават студэнтаў не звальнялі за палітыку, але ўсё да гэтага ўжо ішло, бо мы пераехалі ў будынак былой партыйнай школы, а такія ўстановы, як вядома, былымі не бываюць… Дык вось, на новым тады філфаку з’явілася новая файная традыцыя, што трымае мяне ў сваіх пяшчотных абдымках да сёння. Традыцыя адзначаць Каляды – каляднай паэзіяй.