Невядомая Беларусь
Перад паездкай у Францыю ў 1992 годзе я напісаў артыкул «Невядомая Беларусь», у якім сцісла намаляваў геаграфічны, этнічны, гістарычны, палітычны і сацыяльны партрэт нашага народа. Яго ахвотна прынялі ліёнскія газеты. Французы тады адкрывалі для сябе новы суверэнны народ.
Узлёт нацыі
Усё жыццё я падкрэсліваў важнасць умацавання нязломнага народнага духу, захавання галоўных чыннікаў нацыянальнай еднасці: гісторыі, мовы, традыцый продкаў. З упэўненасцю і радасцю кажу: беларусы перасілілі глыбінны страх, нараджаецца свабодная, жыццяздольная нацыя, якой наканавана светлая будучыня.
Голас салідарнасці
Жыхары квартала, дзе я жыву, увечары 13 жніўня 2020 года выйшлі на балконы дамоў з ліхтарыкамі, пляскалі ў далоні і скандзіравалі: «Разам!», «Верым, можам, пераможам!», «Сыходзь!», «Жыве Беларусь!». Такога парыву пачуццяў яшчэ не было ў гісторыі маёй краіны, але ён назіраецца паўсюль.
На разрыў
Грамадзян Рэспублікі Беларусь не вельмі хвалююць уладная наркаманія, душэўныя перажыванні індывіда, які зацята ўтрымлівае «царскі трон». Кожны чалавек з уласнымі комплексамі павінен разбірацца сам. Іншая справа, калі ён штурхае на трагічны разрыў нацыю. Тады яго трэба спыняць.
«Полковника никто не ждет…»
Аўтарытарызм усталяваўся ў незалежнай Беларусі не праз захоп ворагам тэрыторыі і навядзенне на ёй чужых парадкаў. Палітычна неадукаванае насельніцтва само бяздумна здавала дэмакратычныя заваёвы, здабытыя крывёю мужных папярэднікаў.
Прыкарытнікі
Да трагізму палітычнай сітуацыі ў Беларусі вядзе не толькі сам узурпатар улады, але і армія яго служак-прыкарытнікаў. Якраз яны пішуць фальшывыя пратаколы камісій, пастановы судоў, пазбаўляюць смелых грамадзян месца працы, вучобы і сродкаў для існавання, кідаюць за краты ні ў чым не вінаватых людзей.
Рэвалюцыя лілей
Народнае пратэстнае абуджэнне ў Беларусі прапаную назваць рэвалюцыяй лілей. Тры жанчыны, якія ўзвалілі на далікатныя плечыкі груз дэмантажу замшэлай дыктатуры, вартыя высокай шаны. Дзякуй вам, Святлана, Марыя і Вераніка, за мудрае рашэнне аб’яднацца, за смеласць і мужнасць!
Доля былых
Усе людзі сталага веку — былыя. У такі статус непазбежна ўвойдзе кожны. Большасць пакідае за сабою добрыя сляды, але сустракаюцца індывіды, пасля якіх застаюцца матэрыяльны рэзрух і маральны заняпад. Менавіта ў гэтым — бязлітасная праўда чалавечага быцця.
Трубы саржавелі
У гэтыя дні, калі выявілася стаўленне звычайных грамадзян краіны да аўтарытарнай улады, якая цягам 26 гадоў акапалася ў Беларусі, зноў успомніўся знаёмы слесар. Ён, прыходзячы на аб’ект, доўга абстукваў трубы, уважліва разглядаў стыкі, а затым выносіў прыгавор: «Мертва система. Менять надо».
Няроўны бой
Стыхійныя пратэсты тысяч сумленных грамадзян Беларусі супраць аўтарытарызму набылі такі накал, што не проста вывелі з раўнавагі, але і моцна напалохалі кіруючы клан. Але пасля перыяду пэўнай разгубленасці, ліхаманкавага абмеркавання сітуацыі ён пайшоў у контратаку, не выбіраючы ні метадаў і спосабаў, ні сіл і сродкаў. Усплылі і пушчаны ў ход старыя, выпрабаваныя гадамі «спяцы» па барацьбе з дэмакратыяй.