ПАДМУРАК НАЦЫІ
Пасля гаворкі ў папярэдніх роздумах пра ролю культуры, літаратуры ў жыцці грамадства логіка вывела да нацыянальнага падмурку — роднай мовы. Трагічную сітуацыю, у якой яна ў выніку доўгатэрміновага гвалту апынулася, трэба выпраўляць. А для гэтага праблему неабходна асэнсоўваць не павярхоўна, а глыбока і грунтоўна.
НАШ НАСТАЎНІК — ЛІТАРАТУРА
Маё пакаленне заспела два перыяды сапраўднай кнігаманіі ў СССР. Першы прыпаў на 50-я гады ХХ ст., калі пасля вайны адбудаваліся вёскі і гарады, скончыўся голад, людзі сталі жыць лепш, а ў душах прыціх боль ад страт. А другі — у 80-х гадах — прынеслі (як бы хто негатыўна ні ставіўся да іх!) перабудова і галоснасць.
КУЛЬТУРА, ДЗЕ ТЫ?
Пазамінулы роздум выклікаў тэлефанаванні чытачоў газеты, у якіх была падтрымка і выказваліся меркаванні па ўзнятых праблемах. З улікам гэтага мне падалося, што размову пра ролю культуры, мовы, мастацкай літаратуры ў жыцці кожнага чалавека і ўсяго грамадства трэба прадоўжыць.
ХРАП НА ХАЛЯЎНАЙ ДЗЯРУЖЦЫ
Некалі ў беларускай хаце меркаю заможнага жыцця была пярына, на якой у ложку звычайна спаў гаспадар з жонкаю. Дзеці туліліся на палках, а старыя дажывалі свой век на печы. Калі прыбіваўся на начлег нейкі бадзяга, то яму ля парога слалі дзяружку. У такой сітуацыі знаходзіцца сёння наш народ.
КАМУ ПАТРЭБНА БЕЛАРУСКАЯ КНІГА?
Здавалася б, задаваць такое пытанне ў дзяржаве, якая афіцыйна аб’явіла Год кнігі, проста не выпадае, прымуць за дзівака. Але не будзем спяшацца і згаджацца з чыноўнікамі, з афіцыйнымі СМІ, што ў Беларусі жывуць самыя актыўныя і культурныя чытачы на постсавецкай тэрыторыі.
ХТО НАПАЛОХАЎ РЭЖЫМ?
Краіна выйшла на пік парламенцкіх выбараў, а ў затурканым грамадстве пануе паныласць, абыякавасць, асуджанасць. Затое смешна назіраць за тым, як замітусіліся прадстаўнікі Цэнтрвыбаркама, заварушыліся мясцовыя чыноўнікі, заекаталі, залямантавалі афіцыйныя СМІ, калі пачулі грознае слова — байкот.
ПЕРШАЕ ЎРАЖАННЕ
Калі першае ўражанне тычыцца чалавека, то яно можа быць памылковым. Для таго каб выявіліся інтэлект, культура, характар пэўнай асобы, з ёю трэба пэўны час мець стасункі, бо, як кажуць, сустракаюць па адзенні, а праводзяць згодна розуму. Затое арганізацыя жыцця народа выяўляецца адразу, як толькі перасечана мяжа краіны.
ПРЫВІТАННЕ АД СТАЛІНА
Штуршком для роздуму сталі паведамленні ў СМІ пра тое, што на «Линии Сталина» ствараецца «целый пантеон морской славы», пачаткам якога стаў «монумент, который представляет собой композицию из якоря и танка» (!), што працягваецца збор подпісаў за будаўніцтва помніка ў Мінску «любимому вождю», «отцу всех народов».
ПЛЯЧО СЯБРА
Незалежнымі сацыёлагамі нядаўна праведзена апытанне, па выніках якога высветлілася: 41,4% беларусаў гатовы пакінуць краіну назаўсёды, 53,7% хочуць з’ехаць за мяжу працаваць або вучыцца, а 10% выказваюць жаданне жыць дзе заўгодна, толькі не дома. Калі ў дзяржаве, як хваліцца прапаганда, «порядок и стабильность», то адкуль такія драматычныя лічбы?
АДКЛАДЗЕНЫ ФІНАЛ
Пратэстныя мітынгі ў час прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі і ў Расіі павінны былі разумна ўсхваляваць кіраўнікоў, нацэліць іх на рэформы палітычных сістэм, эканомік, на ачышчэнне чыноўніцкіх апаратаў і сілавых структур ад бюракратаў, карупцыянераў, хабарнікаў, садыстаў. Але яны «закручваюць гайкі» ў адносінах да звычайных людзей.