Пагром культуры. Частка IV: падводзім вынікі
Беларускі ПЭН прэзентаваў справаздачу па парушэннях культурных правоў і правоў чалавека ў дачыненні да дзеячаў культуры па выніках 2022 года. Пра унікальны на постсавецкай прасторы дакумент працягваем размову з кіраўнічкай Беларускага ПЭНа Таццянай Нядбай.
Пагром культуры. Частка ІІІ: татальная цэнзура ва ўсіх сферах
Беларускі ПЭН прэзентаваў справаздачу па парушэннях культурных правоў і правоў чалавека ў дачыненні да дзеячаў культуры па выніках 2022 года. Пра унікальны на постсавецкай прасторы дакумент працягваем размову з кіраўнічкай Беларускага ПЭНа Таццянай Нядбай.
Пагром культуры. Частка І: судовая карусель
Беларускі ПЭН тры гады сістэмна збірае факты парушэнняў культурных правоў і правоў чалавека ў дачыненні да дзеячаў культуры і выдае справаздачы з падрабязным аналізам сітуацыі. Чарговая падсумоўвае вынікі 2022-га. Яны падрыхтаваны на аснове абагульненай інфармацыі, сабранай з адкрытых крыніц, а таксама з непасрэднай камунікацыі з дзеячамі культуры.
Рейдерский захват классиков. Они – как снаряды в культурных войнах
Вслед за сменой этикетажа под картинами Репина, Куинджи и Айвазовского (в Метрополитен-музее их безапелляционно назвали украинцами), жажда культурной ревизии докатилась и до наших пенатов. «Что надо сделать, чтобы в мире стали считать беларусами Шагала, Сутина и Бакста» – задается вопросом экстремистская пресса. Впрочем, подобные посылы периодически попадаются и на страницах государственной.
«Хватает пустяка, чтобы чувствовать себя живым». Таня Скарынкина о жизни в Сморгони и смерти, которой нет
Чем живет маленький город, если смотреть на него не через криминальные хроники, а по-человечески? Почему люди там остаются, что они любят в своей жизни? Писательница Таня Скарынкина может дать ответ не только как наблюдатель – она часть этого мира.
Аляксей Дудараў: драма творцы, які апынуўся ў краіне, дзе культура незапатрабаваная
Сышоў адзін са слынных беларускіх літаратараў – драматург Аляксей Дудараў. Быў час – яго ставілі ва ўсім Савецкім Саюзе. Затым славы паменела, але напісанае – застаецца. Ягоны лёс - у пэўным сэнсе драма творцы, які апынуўся ў краіне, дзе культура незапатрабаваная. Відаць таму, як здараецца з кожным сімвалам эпохі, пасля іх сыходу застаюцца розныя, часам супярэчлівыя, успаміны і ацэнкі. Прыводзім вытрымкі з некалькіх пастоў у фэйсбуку.
Несостоявшееся алиби для эпохи. Незаменимых в культуре нет?
Те репрессии, которые творятся сегодня в сфере культуры, часто сравнивают с политикой времен застоя. Думаю, это не совсем справедливо: на самом деле, все намного хуже.
Андрэю Хадановічу – 50. Гады мінаюць, а паэзія – застаецца
Выбітнаму беларускаму творцу Андрэю Хадановічу – 50. Свята – заўтра, а сёння – творчая сустрэча з юбілярам: Вільня, 18:00, музей Луцкевіча. Паэт, перакладчык, літаратуразнаўца, выкладчык, музыка, сябра Рады Беларускага ПЭНа, аўтар і вядучы папулярнага ютуб-канала, грамадскі актывіст – яркая асоба заўсёды шматгранная...
«За кнігу Арлова нам і так яйцы адкруцяць, а тут яшчэ Марачкін намаляваў мужыка з вусамі ды прычындаламі!»
Уладзімір Арлоў нядаўна пабываў у Варшаве, дзе сустрэўся з чытачамі і распавёў пра лёс сваіх кніг, гісторыю іх нараджэння і сакрэты творчай лабараторыі пісьменніка.
“Калі мы звяры, нас можна надрэсіраваць жыць па-чалавечы”. Наста Кудасава – пра эміграцыю, новыя кнігі і любоў
Сучасная псіхалогія схіляе нас да таго, што трэба кіравацца сваімі жаданнямі і рабіць толькі тое, што хочаш. Я зразумела, што гэта не заўсёды правільна. Часам, калі робіш не тое, што хочаш, а тое, што мусіш, узнікае ўтульнае пачуццё, што ты выконваеш абавязак.