Міленіялы: раслі без глебы і ператварыліся ў перакаці-поле
“Я і ёсць рэвалюцыя” – кніга выдавецкай ініцыятывы “Пфляўмбаўм”, якая паслядоўна прадстаўляе сучасную літаратуру, напісаную жанчынамі, прычым не толькі беларускую, але і перакладную (“Жанчына на нулявым пункце” Нааль Саадаві). Менавіта “Пфляўмба ўм”выдала кнігу Евы Вежнавец “Па што ідзеш, воўча?” – лаўрэатку леташняй прэміі Гедройця. Ева Вежнавец стала першай жанчынай, якая атрымала гэтую прэмію.
“Адмова ад рускай культуры – рыса сапраўднага вяскоўца”. Працяг размовы з Уладзімірам Сцяпанам
Уладзімір Сцяпан – майстар кароткай псіхалагічнай прозы, стваральнік трагікамічнага “сапраўднага вяскоўца” і мастак. Сёння мы працягваем размову з пісьменнікам. Гэтым разам – пра адмову ад рускай культуры і жыццё (ці смерць?) беларускай вёскі.
“У іх сваё мярыла літаратуры – колькасць базавых”. Размова з Уладзімірам Сцяпанам
Уладзімір Сцяпан – майстар кароткай псіхалагічнай прозы і стваральнік трагікамічнага “сапраўднага вяскоўца”. Ён не лічыць сябе рэалістам, аднак героі і дэкарацыі Сцяпана – пранізліва трапныя і пазнавальныя.
“Кожны насычаны чорным і светлым, і ў пэўны час цемра бярэ верх. Потым наадварот”
Калі я пытаю ў сяброў, якія дасюль засталіся ў Менску, як змянілася там культурнае жыццё за пару-тройку гадоў, у адказ усе хіба сумна пасміхаюцца.
“Купала” застанецца на паліцы? Працяг вялікай размовы пра кіно з Тарасам Тарналіцкім
У першай частцы вялікага інтэрв’ю з кінакрытыкам Тарасам Тарналіцкім размова ішла пра незалежную прэмію “Чырвоны верас”, адным са стваральнікаў якой з’яўляецца Тарас. Сёння мы разглядаем беларускае кіно за межамі прэміі і пасля 2020 года: ананімныя стужкі як новы трэнд, сумны лёс “Купалы”, ці ўспадчынілі мы хоць нешта добрае ад савецкай кінаіндустрыі і ў чым сучасная Беларусь сугучная Польшчы і Ірландыі.
“Беларусьфільм” такое не здымае”. Вялікая размова пра кіно з Тарасам Тарналіцкім
У ваенны час і “ў складаных варунках адсутнасці кінаіндустрыі” (як сфармулявалі арганізатары) была ўручаная першая прэмія беларускай кінапрэсы “Чырвоны верас”.
Марат ГЕЛЬМАН: 3. «Каждый из нас должен придушить в себе стратега»
Если бы нынешняя российская власть задумала издать энциклопедию по философии и культурологии, статью про русский постмодернизм наверняка бы иллюстрировало фото ухмыляющегося Марата ГЕЛЬМАНА. И с этим бы даже оппоненты не поспорили. Гельман казался настоящим «титаном постмодернизма» – с его релятивизмом, игривостью, сочетанием несочетаемых дискурсов (канал ОРТ и арт-акционизм, к примеру), попыткой раскрошить любой твердый фундамент под ногами.
“Стоп! Знята!” Хто і чаму не прайшоў цэнзурны адбор на “Арт-Мінск”-2022?
Сёлетняя мастацкая выстава “Арт-Мінск” адзначылася цэнзурным скандалам: напярэдадні адкрыцця знялі з экспазіцыі работы мастакоў, чый удзел ужо быў пацверджаны.
Марат Гельман: 2. «Художественную элиту, которая стала считать конформизм нормой, власть, по сути, сожрала»
Во второй нашей беседе культовый галерист Марат ГЕЛЬМАН потихоньку начинает удивлять. Ведь мы привыкли, что культовые фигуры, которые можно наблюдать в российском медиапространстве десятилетиями, не очень-то изменяются. Разве что морщины новые появляются, вот и все…
“Арт-Мінск”-2022: што засталося пасля цэнзурнай чысткі?
Калі вы з’яўляецеся сталым наведнікам мастацкай выставы “Арт-Мінск”, то ведаеце: наўрад ці яна можа чымсьці здзівіць. З году ў год нам дэманструюць традыцыйныя пейзажы, эксперыментальныя спробы, якія ў памкненні да дзёрзкасці застраюць на палове шляху, і фірмовыя нацюрморты Скарабагатай.