Зміцер Вішнёў: Я вырашыў пакуль не спяшацца дахаты
Выгнанне з радзімы для творчага чалавека – заўсёды боль і трагедыя, якія трэба яшчэ перажыць. Але для многіх глыток вольнага паветра прыдае новы імпульс, дазваляе раскрыцца новым граням іхняга таленту.
Ваўкі і сабакі ўсходняй Еўропы: партрэт беларускай прозы. Частка 2: тры адметныя кнігі
Нацыянальная катастрофа палягае не ў тым, што знешняя сіла вынішчала беларусаў. Трагедыя ў тым, што беларусы нішчылі адно аднога. У свеце, дзе справядлівасць – фантом, выжываюць не добрыя, а моцныя. Што агаломшвае закалыханых “новым рамантызмам” – наіўнай верай у глабальную дружбу, талерантнасць, у крохкі “цывілізацыйны слой”.
Ваўкі і сабакі ўсходняй Еўропы: партрэт беларускай прозы
Архетып балота не існуе ізалявана і выключна ў літаратуры: гэта частка беларускай міфапаэтыкі, якая несвядома складае аснову светапогляду беларуса. Разглядаць балота як крыніцу зла памылкова. З яго паходзяць як жыццёвая сіла, так і смерць. Гэта сусвет, які жыве па сваіх законах. Гэта нашыя лабірынты Борхеса, нашая вежа са слановай косткі, наша Маконда.