Уладзімір Сцяпан. Ваўка (гісторыя з майго студэнцкага жыцця)
Пасля шклянкі партвейна сын гаспадыні добра закасеў, а мне было адно весела. Мне сямнадцаты, а яму добра за сорак. Сухая пляскатая прыміна церушылася ў пальцах, тытунь сыпаўся. Сына гаспадыні звалі Стась.