Як ушчаміцца ў эліту?
Роздум «Сіндром халявы» выклікаў тэлефанаванні з удзячнасцю за разгляд балючай праблемы для краіны і грамадства, якую ў СМІ грунтоўна ніколі не абмяркоўвалі. Знайшлося месца і крытыцы. Чытач з Мінска зрабіў вымову за тое, што я назваў элітаю людзей, якія не заслугоўваюць такой ацэнкі.
Сіндром халявы
У ХХ стагоддзі пасля развалу СССР «разваротлівыя» людзі ў прававым бязмежжы задарма хапанулі цэлыя галіны вытворчасці, заводы і фабрыкі, будынкі, участкі зямлі, партыйныя грошы. З таго часу сіндром халявы вырас у хранічную палітычна-сацыяльную хваробу, якая замінае суверэнным краінам развівацца, а іх грамадзянам — цвёрда станавіцца на ногі.
Маштабны кантрафакт
Роздум выклікалі ўрачыстасці з нагоды Дня беларускага пісьменства, якія прайшлі ў старажытным, гераічным Быхаве. Свята вызначылася колькасцю чырвоных стужак, якія пераразалі прадстаўнікі Магілёўскага аблвыканкама, Быхаўскага райвыканкама, міністэрстваў культуры і інфармацыі, а яшчэ тым, што з вуснаў чыноўнікаў не прагучала ніводнага (!) беларускага слова.
Воз завіс над канавай?
Тэлежурналісты дзвюх суседніх краін стараюцца адшукаць незвычайныя сюжэты. Так, у поле іхняй увагі траплялі коні, запрэжаныя ў аглоблі, якія прымацаваны да старых аўтамабіляў «масквіч» або «жыгулі». Рэпарцёры захапляюцца кемлівасцю вяскоўцаў, а для мяне гэтыя няўклюдныя агрэгаты сталі сімвалам сучасных Беларусі і Расіі.
Вучыцца ніколі не позна
Кожны год, калі бачу дзяцей, якія ўпершыню крочаць з букетамі кветак па гарадскіх і вясковых вуліцах да школ, ахоплівае не толькі светлы настрой, але і сум ад таго, што наша дарослае грамадства знаходзіцца яшчэ як бы ў першым класе чалавечага жыцця і прытым лянуецца добра вучыцца.
Дзе ўсмешкі, улада?
Госці Беларусі па-рознаму ставяцца да рэалій нашага жыцця. Тыя, якія слізгаюць позіркам па паверхні, захапляюцца чысцінёй на вуліцах гарадоў, дысцыплінаванасцю пешаходаў, а больш дапытлівым і ўдумлівым у вочы найперш кідаецца адсутнасць усмешак, пахмурныя твары людзей.
Пазітыўны зарад
Па сваёй пошце заўважаю, што грамадзяне Беларусі пакутуюць ад няўвагі ўлады да вырашэння набалелых праблем. У адказ на справядлівыя скаргі і прапановы чыноўнікі мыкаюць нешта няўцямнае або выключаюць тэлефон, прысылаюць адпіскі. Так расце стомленасць як асобных людзей, так і ўсяго грамадства. У крытычны момант яна абавязкова выбухне.
У адной асобе
Мінулае стагоддзе, пражытае чалавецтвам «на разрыў», у рэвалюцыях і войнах, прайшлося, як асфальтавым катком, па людской маралі. Народныя традыцыі, нормы, звычаі разбураліся, на змену ім ва ўмовах гвалту сілы і зброі, крывавых рэпрэсій, беднасці, бясконцага змагання за лусту хлеба нараджаліся ўзаемаадносіны лагернага тыпу.
Будзьма, беларусы!
23 — 24 ліпеня 2013 г. у Мінску праходзіў VІ з’езд беларусаў свету, на які з’ехалася каля 300 дэлегатаў з 17 краін. Форум абмеркаваў актуальную тэму: «Беларуская нацыя ва ўмовах глабалізацыі: выклікі і магчымасці». Захаванне нацыянальнай ідэнтычнасці даўно стала галоўнай праблемай для беларусаў як у Айчыне, так і за яе межамі, але яна не рашаецца.
Пулянне ў неба
Асноўнае палітычнае свята з грукатам прайшло. Цяпер, калі вайскоўцы «адстраляліся», чыноўнікі адрапартавалі, а разявакі супакоіліся, можна без ідэалагічнай істэрыкі, спакойна паразважаць: ці тады яно праводзіцца і як? Меркаванне грамадзян у інтэрнэце і ў незалежных СМІ адназначнае: дзень абраны не той і святкаваць трэба сціплей, без купецкага разгулу.