Істэрыя амаральнасці
Перад іншымі перыядамі чалавечага ўзросту ў старасці пераваг амаль няма. Яна прыносіць упадак сіл, хваробы, боль, пакуты, страту родных і блізкіх людзей. Але адзін пазітыў маецца. Гэта жыццёвы вопыт, магчымасць згадваць, параўноўваць, бачыць вытокі сучасных праблем і рабіць высновы.
Свабодны выбар
У сітуацыі палітычнай, юрыдычнай і маральнай заблытанасці ў вырашэнні праблемы ўлады ў Беларусі трэба адкінуць убок дэмагагічны прапагандысцкі антураж, бачыць сутнасць. Праўда ў тым, што кіруючы рэжым на выбарах выявіў сябе фальсіфікатарам, парушальнікам заканадаўства, што прывяло да выбуховай сітуацыі ў грамадстве.
Што рабіць?
Такога цынізму і глумлення над здаровым сэнсам жыцця ў Беларусі яшчэ не было. Дзвесце-трыста тысяч чалавек у Мінску, тысячы жыхароў у іншых гарадах выходзяць на вуліцы і скандзіруюць: «Уходи!», а нелегетымны ўзурпатар публічна, з ухмылкай заяўляе: «Это народ меня приветствует!»
Дзве сілы
У Беларусі аформіліся дзве гранічна кантрастныя чалавечыя сілы. Гэта дабро і зло. Яны распазнаюцца нават візуальна. Дабро выступае мірна, з адкрытым абліччам, усветлым адзенні, узнімае бел-чырвона-белы сцяг. Зло хаваецца ў кабінетах, а на вуліцы выходзіць узброенае да зубоў пад чорнымі «балаклавамі» і маскамі.
Тэрорам нас не скарыць!
Для кагосьці палітычныя падзеі ў Беларусі — гэта толькі інфармацыйная ежа, якую большасць насельніцтва планеты паглынае і ўспрымае будзённа, без асаблівых эмоцый: ці мала што адбываецца ў свеце кожны дзень? Зусім па-іншаму рэагуем на іх мы — непасрэдныя ўдзельнікі, грамадзяне краіны.
Невядомая Беларусь
Перад паездкай у Францыю ў 1992 годзе я напісаў артыкул «Невядомая Беларусь», у якім сцісла намаляваў геаграфічны, этнічны, гістарычны, палітычны і сацыяльны партрэт нашага народа. Яго ахвотна прынялі ліёнскія газеты. Французы тады адкрывалі для сябе новы суверэнны народ.
Узлёт нацыі
Усё жыццё я падкрэсліваў важнасць умацавання нязломнага народнага духу, захавання галоўных чыннікаў нацыянальнай еднасці: гісторыі, мовы, традыцый продкаў. З упэўненасцю і радасцю кажу: беларусы перасілілі глыбінны страх, нараджаецца свабодная, жыццяздольная нацыя, якой наканавана светлая будучыня.
Голас салідарнасці
Жыхары квартала, дзе я жыву, увечары 13 жніўня 2020 года выйшлі на балконы дамоў з ліхтарыкамі, пляскалі ў далоні і скандзіравалі: «Разам!», «Верым, можам, пераможам!», «Сыходзь!», «Жыве Беларусь!». Такога парыву пачуццяў яшчэ не было ў гісторыі маёй краіны, але ён назіраецца паўсюль.
На разрыў
Грамадзян Рэспублікі Беларусь не вельмі хвалююць уладная наркаманія, душэўныя перажыванні індывіда, які зацята ўтрымлівае «царскі трон». Кожны чалавек з уласнымі комплексамі павінен разбірацца сам. Іншая справа, калі ён штурхае на трагічны разрыў нацыю. Тады яго трэба спыняць.
«Полковника никто не ждет…»
Аўтарытарызм усталяваўся ў незалежнай Беларусі не праз захоп ворагам тэрыторыі і навядзенне на ёй чужых парадкаў. Палітычна неадукаванае насельніцтва само бяздумна здавала дэмакратычныя заваёвы, здабытыя крывёю мужных папярэднікаў.